Het is mij wat.
Hoewel ik al enige tijd doorbreng in dit deel van Afrika blijft het toch altijd iets oncomfortabels hebben. De lach die op de uitgelichte foto staat is niet iets wat zo vanzelfsprekend is.
Moeilijkheden
Hoe lang je ook in deze cultuur meedraait, in diverse gezinnen leeft en je een weg baant tot een zelfstandig bestaan komt dat toch met een hoop ongewenste en extra uitdagingen.
Het heeft dan ook even geduurd om de energie te vinden om deze blog te schrijven.
‘Haaienhap’ – Nemo
Als witte vrouw word je in Uganda constant belaagd en dat gaat het echt niet alleen om het ‘Mzungu’ roepen. Het gaat om geld en ongewenst seksueel geïntimideerd worden, zij het op elke hoek van de straat, op de markt, bij het zwembad, in het openbaar vervoer.
Zelfs de beveiligers die bewapend op straat staan en mensen van defensie laten je niet met rust. Zo word je lopend of al rijdend met de auto langs de weg gezet door een mannelijk agent die vervolgens in alle gezelligheid door het open raam naar binnen hangt voor een gezellig kletspraatje en vervolgens om je nummer vraagt en je ook niet de ruimte geeft om gewoon weg te rijden.
Slinks
Vandaag ben ik gaan wandelen in het gebied rondom Jinja en liep ik zo tegen een militair grondgebied aan, natuurlijk mocht ik niet passeren maar hij (een aanwezige militair) stelde voor om dan maar samen te gaan wandelen. Natuurlijk weigerde ik dit aparte voorstel, waarop hij vervolgens een alternatieve route aanbood om te passeren maar dat was enkel een list, aangezien ik allang door had dat het naar de militaire basis zou leiden.
Amnehoela! Dan maar een andere escape route.
Wees gerust, de treinen rijden er al lang niet meer.
Je mannetje staan.
Nergens ben je veilig en je bent altijd alert wie er achter je loopt, of je wordt gevolgd en of de Boda Boda drivers (opzettelijk!) je weg blokkeren. ‘Nsaba Kukuyitako ssebo!’, een wat vriendelijkere versie van de gedachte ‘JUST MOVE MAN!’. Afrikaaners zouden VOETSEK zeggen.
Je bent constant onopvallend aan het luisteren, mijn tas draag ik altijd aan de kant waar het verkeer niet passeert en ik kijk wie er mijn richting opkomt en met welke intentie. Ik ben al vaker in het nauw gedreven door een groep mensen die vragen of ik geld heb en waar ik heen ga.
Zie je dan maar als 21-jarige vrouw uit de situatie te redden.
Ik ben altijd uiterst bewust van mijn eigen houding en energie; vooral zelfverzekerd, ontspannen en ‘koersbewust’ overkomen. Soms ben ik niet helemaal zeker van mijn route maar dan loop ik net zo lang tot ik een veiligere plek heb om even Google Maps te raadplegen.
Vaak zeg ik mensen in Luganda gedag ‘Bwangi ssebo/nyabo, oli otya?‘ als ze contact zoeken (‘mzungu, hee, ghello, hi, look here, MZUNGU!!)’. Dat doet ze vaak afstand bewaren aangezien ze niet verwachten dat ik niet ‘helemaal buitenaards’ ben. ;P Soms ben ik behoorlijk chagrijnig en kijk ik niet op of om, ik kan niet altijd iedereen te vriend houden.
Onaangenaam verrast
En dan denk je dat binnen het bedrijf dat je werkt veilig te zijn; schijn bedriegt. Wanneer een mannelijke collega je dwingt tot seks sta je wel even te kijken. Heel lang om te kijken heb je trouwens niet want alleen door je fysiek uit de voeten te maken maak je echt duidelijk dat je niet gediend bent van dergelijke praktijken (laat staan in werkrelaties!). Het verbaal weigeren is niet voldoende, want dat maakt je ‘hard to get’ en dat wordt alleen maar gezien als een goed teken. Zo snel mogelijk wegkomen dus!
Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik mij momenteel goed voel want dat is niet het geval.
Onderliggend zit ook de frustratie dat ik een relatie heb, maar daar naar bekenden niet openlijk over kan zijn. Tegen menig opdringerige man zeg ik dat ik getrouwd ben en verwijs ik naar mijn Keltische ring die ik van mijn backpack reis uit Schotland heb.
Het positieve inzien
Ik zit voor het eerst op een fijne plek waar ik een privékamer heb, een keuken en een… douche! Zo’n luxe heb ik hier nog nooit gehad. Ik heb even de tijd om tot mijzelf te komen en mijn eigen dag in te delen.
Ik ben eigenlijk best dankbaar dat ik in mijn (nog zo korte) leven al een hoop obstakels heb gehad, dat maakt mij nu behoorlijk weerbaar en ben ik beter opgewassen tegen dit soort gebeurtenissen. Ik weet heel goed waar mijn eigen grenzen liggen en wat ik wel maar ook vooral niet wil.
Ook doorzie ik beter wie waarop uit is en volg ik vooral mijn gevoel om de omgeving af te tasten. Ik ben niet bang om voor mijzelf op te komen en kan vaak met de juiste aanpak mij toch uit de situatie redden.
Helemaal veilig is het nooit, het blijft een groot risico.
Tijd voor ontspanning
Dit weekend heb ik met een stel Amerikanen een hoop lol gehad! Een welkome afleiding. Zo hebben we gezwommen in heel mooi hotel, met – ahum – schandalige koloniale decoratie.
Later zijn we naar Nile River Explorers gegaan voor (vegan) hamburgers, Nile Special bier en werden we getrakteerd op een prachtige zonsondergang!
Met als klap op de vuurpijl werden we naar huis vervoerd door een bus met open dak onder een heldere sterrenhemel.
Dit was een wat serieuzere blog met wat meer openheid over de struggles en discomfort die komen kijken als je reist als vrouw. Wellicht voor velen geen verrassing maar ik denk en zie dat jonge mensen over het algemeen vrij naïef door (risico)landen kunnen trekken.
Wees voorbereid en gewaarschuwd. En verplaats je het liefst niet alleen.
Hanna Lukacs 
Hoi Hanna, wat een een verhaal zeg! Hierna mijn reactie op jouw verhaal, t.w.
– Jammer dat je als blanke vrouw daar, in heel Afrika trouwens, constant op je hoede moet zijn. Daar ga je dan niet echt heen voor je ontspanning;
– Het lijkt er op, dat de spoorlijn, waarvan jij een foto stuurt, toch wel regelmatig wordt bereden, gezien de glimmende rails;
– Ik heb bewondering voor je, dat je toch behoorlijk je mannetje staat daar. Moet ook wel, anders leg je het af!;
– Zeer kwalijke zaak, dat je mannelijke collega (die je toch uiteindelijk in bescherming zou moeten nemen), je wil verleiden tegen je zin tot seks. Kan je mogelijk een klacht over indienen, als je weer naar huis gaat in NL;
– Als je echt dood wilt, moet je maar vertellen dat ge op gelijke sekse valt! Jammer dat men er daar nog zo moeilijk over doet, terwijl het echt wel voorkomt, tussen zwarte mensen. Natuurlijk, zou ik bijna zeggen. Ik spreek uit ervaring!
– Erg fijn voor je, dat je nu een privékamer hebt. Eindelijk kan je dan even jezelf zijn.
– Dit avontuur maakt een mens wel weerbaar en verruimd je blik toch ook! Dit neemt niemand van je af en maakt dat je een heel andere kijk nu hebt van het leven daar!
– Geniet ook van je ontspannende momenten en weet dat je hier vrienden hebt die je toch wel benijden!
LikeLike