Leven in Kampala City

Een omwenteling

Het is raar om van de een op de andere dag zo’n ander leven te leiden als dat ik nu doe. Zelfs tot op het niveau dat ik niet eens weet hoe mijn blog te starten of waar het in godsnaam over moet gaan. Er spelen momenteel zoveel kwesties dat ik mij maar wat moeilijk kan focussen en type ik het liefst een boek over de situatie hier.

Dit is de mama van de familie, zij kookt voor 20 man elke dag buiten op het vuur.

Mijn normale bestaan

Waar ik in mijn persoonlijke leven heel zelfvoorzienend ben, sportfanaat, op mijzelf woon en relatief vroeg onder de vleugels van mijn ouders vandaan ben gevlogen is dit wel een heuse omschakeling om in een arme buurt in Kampala te leven.

Ik wil daarom graag wat contrasten uitlichten en dingen delen die mij hebben verrast afgelopen weken.

Soms voel ik mij wat gevangen.

Dit gevoel knaagt al sinds ik hier ben aangekomen. Ik kan niet zelfstandig het huis van verblijf verlaten omdat iedereen wat van mij wil op straat: mij meetrekken in taxi’s, geld vragen, telefoon uit je hand trekken, aan mijn haren zitten of zelfs eruit trekken omdat men wil weten hoe het voelt en natuurlijk Mzungu roepen wat soms een beetje als pesterij kan voelen.

Boodschappen

enDit betekent dat als ik iets wil ondernemen er altijd iemand met mij mee moet, tot en met de sanitaire producten die ik koop in de Shoprite (een supermarkt in de grote shoppingmall van Kampala). Laatst was het de beurt van 1 van de oudere zussen om met mij mee te gaan naar de supermarkt, ze was heel haar leven nog nooit in zo’n winkel geweest want ze kopen hier alles lokaal en verblijven in de buitenwijken.

WC en douche

Onder de douche je dag verwerken of op de wc het nieuws bijwerken is er niet bij. Het is ook altijd onzeker of er wel water uit de pomp komt dus soms lig je ‘s avonds bezweet en vies van al het fijn stof van het verkeer in bed.

Volledige duisternis

Bij gebrek aan geld wordt vaak de elektriciteit afgesloten.
Als ook mijn powerbank leeg is, dan heb ik helaas weinig mogelijkheden om te werken. Internet is er trouwens sowieso niet, dus ik heb een 10GB data bundel aangeschaft.

Ongedierte

Kakkerlakken, bed bugs en muggen. Kippen vallen er in mijn geval ook onder want die rennen ook door het huis en er zit geregeld een indringer bij mij op bed.
Ben trouwens onderhand een pro in kakkerlakken vangen 😉

Milieu en verkeer

Waar wij ons in NL buigen over de stikstof kwestie, boeren pesten, plastic bannen en groene stroom subsidiëren wordt hier benzine als kraanwater getankt en rijden er gedateerde auto’s en vrachtwagens over de weg. De geiten langs de weg kauwen flarden aan plastic en aan smog niet te ontkomen.

Omgaan met armoede

Dan beland je als student in een gezin en toch ben je veruit de meest welvarend ‘lid van de familie’. Vaak vraagt de familie ook geld voor voedsel en elektriciteit; ik probeer dan financieel te bemiddelen naar eigen vermogen en wat voor hen nodig is.

Kenniskwesties

Ik heb het afgelopen weekend een paar familieleden meegenomen naar het zwembad aan Lake Victoria maar de oudste zus wilde niet zwemmen omdat ze ongesteld was. Het bleek dat ze nog nooit van een tampon had gehoord. Na wat begeleidende instructies lag ze niet veel later heel tevreden in het water.

Op de foto is Anthony te zien met mij.

Soms verbazen die dingen mij, maar ergens is het ook logisch in hun situatie. Net zoals dat koffie je rooklongen niet reinigt en door het nemen van drugs je kanker niet kunnen voorkomen. Ik probeer heel bewust niet met ongeloof te reageren en soms laat ik het zoals het komt. Als er vragen komen probeer ik dingen uit te leggen.

Bbuulamazi school

Afgelopen week ben ik naar een aantal scholen geweest rondom Kampala en Bbuulamazi, een buitengebied. Op die scholen probeer ik discussies te hebben met de oudere leerlingen over onderwijs, politiek, religie en is er ruimte om vragen te stellen over mijn land van herkomst, Nederland. Met de jonge kinderen zingen we liedjes als hoofd-schouder-knie-en-teen, leren van cijfers en zintuigen.

Kinderen op weg naar school om 7 am

Geld donatie update!!

Ik heb het gedoneerde geld overgedragen aan de school en zijn is er brandhout geleverd die nodig is om van voorgevormd klei hard steen te maken.

Dit was net op tijd want de schooldirecteur had een emotionele breakdown op de dag dat wij arriveerden omdat hij naast lesgeven ook de stenen maakt en de hevige regenval de stenen beschadigd.

Dit is de schooldirecteur in zijn kantoor.

Als de stenen gebrand zijn dan kan ook het cement storten in gang worden gezet, ook dat is al betaald van het gedoneerde geld. Daarna komen de bouwvakkers om te gaan metselen!

Dit schoolproject wordt vervolgd!

De volgende blog zal gaan over ons avontuur naar Queen Elizabeth National Park!

Verwacht maar jaloersmakende beelden! 😉 en kamperen-in-het-regenseizoen-verhalen.

Advertisement